”Ik kan jou ook nergens blij mee maken!”
Het bovenstaande riep mijn moeder, toen ik aangaf geen interesse had in de restmaaltijden die ze me aanbood. Dit terwijl ik regelmatig bij haar klaagde dat ik zoveel werk kwijt was aan koken.
En ze was niet de enige. Het gebeurde best vaak dat mensen mij wat aan wilde bieden, maar ik dit beleefd afsloeg. Dit leverde regelmatig teleurgestelde reacties op. In sommige gevallen leek de ander zelfs beledigd te zijn.
Ik snapte hier niets van. Wat was het probleem? Ik gaf gewoon beleefd aan dat ik geen behoefte had aan hetgeen dat me werd aangeboden. Hiermee bespaarde ik de persoon in kwestie tijd en moeite, dus waar deden ze moeilijk over?
Totdat ik snapte waarom ze zo teleurgesteld waren. Mensen houden van geven en ik was niet instaat om te ontvangen.
Stel je voor, jij zou iemand een cadeau aanbieden. Wat heb je liever, dat degene het dankbaar in ontvangst neemt, of zegt ”oh, nee..hoeft niet”
Of als je iemand een compliment probeer te geven. Wat vind je een leukere reactie, een glimlach of iemand die het snel wegwuift?
Vermoedelijk in beide gevallen het eerste. Dus waarom zou je zelf ook niet zo’n reactie geven als iemand jou wat aanbiedt?
We hebben het vaak over het belang van hulp bieden en geven, maar moeten ook het belang van ontvangen niet onderschatten.
In mijn vorige blog had ik het over jezelf ongemakkelijk voelen wanneer het goed gaat. Een soortgelijk gevoel hebben mensen die veel geven soms ook als het hun beurt is om te ontvangen. Ze zijn er als het ware ”niet zo goed in”.
Mocht dit ook op jou van toepassing zijn, dan loont het om beter te worden in ontvangen. Zowel voor jezelf, als voor anderen. Je kunt namelijk niet geven als er niemand is om te ontvangen. Je zou kunnen zeggen dat de wereld zowel ”gevers” als ”ontvangers” nodig heeft. Al zou het beter zijn wanneer ieder mens instaat was om beide rollen aan te nemen.
De balans tussen geven en ontvangen
Veel goede doelen en soortgelijke initiatieven lijken erop gericht te zijn om ervoor te zorgen dat hulpbehoevenden kunnen ontvangen. Of het nou zorg, voedsel of gezelschap is, het gaat erom dat de personen in kwestie wat krijgen. Het lijkt mij eigenlijk net zo belangrijk om ze ook de mogelijkheid te bieden om zelf wat te kunnen geven.
Ik heb voor mijn blog regelmatig onderzoek gedaan naar eenzame jongeren. Wat mij vooral opviel is dat veel jongvolwassenen die last hebben van eenzaamheid hele lieve en aardige mensen zijn. Ik vermoed dat hun frustratie in veel gevallen niet zozeer ligt bij het feit dat ze weinig krijgen, maar dat er niemand is die (liefde, aandacht) van ze kan ontvangen.
Hetzelfde geldt wellicht voor mensen zonder baan. Ik denk dat veel werklozen het vooral vervelend vinden dat ze het gevoel hebben niets aan de maatschappij te kunnen geven.
Krijgen is fijn, maar als je daarnaast nooit wat mag geven dan ga je jezelf al snel bezwaard voelen.
Dit zou zomaar de reden kunnen zijn dat sommige hulpbehoevende mensen weigeren om hulp aan te nemen. Ze willen graag geven, maar moeten in plaats daarvan alleen maar krijgen. Naast dat ze wellicht moeten leren ontvangen is het ook belangrijk dat ze de kans krijgen om zelf wat te geven.
Het is dus niet alleen belangrijk dat we mensen dingen geven, maar ook dat we ze de mogelijkheid bieden om zelf wat bij te dragen. Daarnaast kan ik je als persoon aanraden om te leren ontvangen. Dus de volgende keer als iemand je een biertje of stukje taart aanbiedt, doe de wereld een plezier en zorg ervoor dat je het aanneemt 😉.
Uiteraard ben ik benieuwd hoe jij als lezer dit ziet. Plaats dus gerust een reactie onder deze blog. Je kunt ook reageren via Facebook en Instagram.
De Millonnial is een eigenwijze millennial die teveel nadenkt, waardoor soms inspiratie voor dit soort stukjes ontstaat. Daarnaast is ie opzoek naar nieuwe contacten. Hoe dat verloopt kun je hier lezen.Â
.