In Breda is momenteel een expositie te zien rondom Mannenmythen. Deze is gevestigd op het station en voor iedereen gratis te bezichtigen. Centraal staan enkele hardnekkige vooroordelen over mannen, die telkens ontkracht worden. Wat mijn bevindingen met deze tentoonstelling zijn kun je hieronder lezen.
De positie van de man staat momenteel flink ter discussie. Volgens sommige mensen zouden mannen een te dominante positie in de maatschappij hebben en regelmatig ”toxisch” gedrag vertonen. Zelf was ik vroeger juist een zachtaardige jongen, die zich weinig aantrok van mannelijkheid. Ik was absoluut niet stoer, agressief of competitief ingesteld.
Toen ik wat ouder werd begon ik met persoonlijke ontwikkeling. Hierdoor kwam ik ook in aanraking met tips rondom het ontwikkelen van je mannelijkheid. Ik begon te experimenteren met dingen als fitness, vechtsport, op dates gaan en doelen stellen, wat zorgde voor meer zelfvertrouwen en bovendien een goed gevoel gaf.
Je zou hieruit kunnen opmaken dat ik dus een ”voorstander van mannelijkheid” ben. Al moet ik zeggen dat het hele ”een echte man zijn”-principe wel druk op me legde. Ook raakte ik gefrustreerd als ik niet snel genoeg resultaat boekte met dingen. Ik heb het de laatste tijd een beetje losgelaten, wat eigenlijk nog fijner voelde. Desondanks kan ik nog steeds genieten van zaken als fitness, vechtsport, op dates gaan en doelen stellen, maar je kunt jezelf afvragen of dat eigenlijk wel aan een gender gebonden is. Tevens zijn er sommige van die ”hoe word je een alfa male tips” welke ik nog steeds nuttig vind, al zijn deze vaak voor ieder mens nuttig, niet alleen voor mannen.
Dat gezegd hebbende denk ik ergens nog wel dat er verschillen tussen mannen en vrouwen zijn. Al is het waarschijnlijk niet zo zwart-wit als men soms denkt.
Mannenmythen
Je zou kunnen zeggen dat ik nog zoekende ben als het gaat om mannelijkheid. Ik sta daarom ook open voor nieuwe inzichten. Via een kennis kwam ik in aanraking met de pagina Mannenmythen op Instagram. Hierop worden regelmatig interessante berichten rondom mannelijkheid en man-zijn geplaatst. Het bleek dat ze onlangs een expositie hebben opgezet in station Breda.
Toen ik onlangs een evenement in Breda bezocht besloot ik nadien om nog even langs de tentoonstelling te gaan. Ik vind het lastig om een expositie te beoordelen, maar kan wel zeggen dat ik er positief over ben. Het is mooi vormgegeven en oogt interessanter dan sommige andere ”droge” tentoonstellingen. Daarnaast vond ik ook het thema erg interessant. Er zullen vast bezoekers zijn die een aantal van de ”pogingen tot ontkrachting” een beetje vergezocht vinden, maar het is in ieder geval stof tot nadenken.
Al kan ik je vooral aanraden om zelf even te gaan kijken. Het is niet heel groot, maar daardoor ideaal om te bezoeken wanneer je in Breda op je trein moet wachten.
Vrouw lastigvallen?
Een aantal mannenmythes heb ik overigens niet helemaal goed kunnen bekijken. De reden hiervoor is best opmerkelijk. Dit was omdat vlak ernaast een jonge vrouw op de grond zat, die me in eerste instantie nog niet was opgevallen. Als ik erbij wilde dan moest ik langs haar lopen. Dit was normaal niet zo’n probleem geweest, gezien je op de meeste stations continue mensen passeert. In dit geval waren we de enige twee mensen die zich in het achterste stuk van de stationshal bevonden.
Bovendien leek erop alsof de vrouw in kwestie niet gestoord wilde worden. Tevens had ik al enkele seconden twijfelend haar richting in gekeken, mezelf afvragend wat ze daar nou deed. Ik probeer altijd te voorkomen dat ik naar mensen ga staren, maar soms raak ik gefascineerd door iets of iemand. Zo ook in dit geval. Het was wellicht extra ongemakkelijk geweest als ik nu – nadat ik al even verbaasd had gestaard – haar richting in kwam lopen.
In eerste instantie wilde ik weglopen. Vervolgens kwam het idee in me op om haar aan te spreken. Ik ben normaal niet het type dat zomaar een gesprek met onbekende mensen begint. Al leek het me in dit geval wel interessant om te vragen wat zij als vrouw van de expositie (en de bijbehorende mythes) vond. Bovendien was het misschien minder ongemakkelijk dan ”doen alsof ik haar niet gezien had”, terwijl het wel zo was. Het zag er echter naar uit dat ze daar was gaan zitten om even alleen te zijn, dus ik besloot om gewoon maar weer richting de treinen te gaan. Waar ik vorige keer misschien overdreven reageerde door weg te lopen, was het nu wellicht oprecht de beste keuze om de persoon in kwestie de ruimte te geven.
(Gezien het thema intimidatie vaak terugkomt als het over mannen gaat vond ik het wel interessant om de bovenstaande kwestie even uit te lichten)
Het team achter de Mannenmythen expositie gaat overigens ook aan de slag met een podcast en enkele andere projecten, dus wellicht interessant om in de gaten te houden. Je kunt ze volgen via Instagram. Daarnaast is de expositie nog tot en met 24 maart op station Breda te bekijken.
View this post on Instagram
Ben jij ook bij de expositie geweest? Of heb je vragen of opmerkingen rondom deze blog. Plaats vooral een reactie of reageer via Facebook en Instagram. Ik zou het ook super vinden wanneer je me gaat volgen of een like geeft. Met dit kleine gebaar kun je mijn bereik (en dat van de organisaties welke ik bespreek) aanzienlijk vergroten.