Klagen is leuk (maar niet altijd even goed voor je)!
Ik werkte ooit in een tuincentrum waar een enorm cynische medewerker rondliep. Hij kon als geen ander klagen en klanten afkraken.
Wat ik geweldig vond. Ik kon echt genieten van zijn tirades over die ‘’ouwe postduiven die iedere week een nieuw plantje kwamen halen’’. Of als hij de fouten van de baas op geniale wijze wist uit te wijzen.
Toch betrapte ik mezelf er na een tijdje op dat de cynische houding van deze collega niet alleen maar leuk was. Zo zorgde het ervoor dat ik zelf ook op een negatieve manier naar het bedrijf en de klanten ging kijken.
Daarnaast vond ik de persoon in kwestie eigenlijk helemaal niet zo sympathiek. Ik kon weliswaar om hem lachen, maar ik zou hem niet snel vertrouwen. Het zou me namelijk niets verbazen als hij ook over mij geklaagd heeft. Dit deed hij tenslotte ook over zo’n beetje iedere andere collega.
Ik denk dat klagen vergelijkbaar is met het eten van te dure cheesecake. Het kan heel leuk zijn, maar is op de lange termijn niet goed voor je. Zo is uit wetenschappelijk onderzoek gebleken dat klagen kan zorgen voor meer stress, een slechter geheugen en een negatievere kijk op de wereld. Het is helaas wel verslavend.
Naast dat klagen ongezond kan zijn maakt het je geen aangenamer mens.
Hoe zit dat bij jullie? Klaag je veel of probeer je het een beetje te beperken? Plaats gerust een reactie of reageer via Facebook en Instagram.
De Millonnial is een eenzame millennial die teveel nadenkt, waardoor inspiratie voor dit soort stukjes ontstaat. Daarnaast is ie opzoek naar nieuwe contacten. Hoe dat verloopt kun je hier lezen.
Trackbacks/Pingbacks